در نقاط مختلف كشور كشت برنج به دو روش نشايي و مستقيم انجام مي‌شود.

در اكثر مناطق كشور كشت به روش نشايي انجام مي‌گيرد. در استانهاي گيلان و مازندران نيز كشت برنج به طريق نشايي انجام مي‌شود. بعلت طيف گسترده علفهاي هرز بخصوص در استان گيلان، كشت برنج به طريق مستقيم به هيچ وجه توصيه نمي‌گردد. بدين جهت همزمان و يا قبل از جوانه‌دار نمودن بذر اقدام به تهيه خزانه مي‌نمايند.

خزانه برنج كه در استان گيلان به آن «تمبيجار» مي‌گويند‏، قطعه زمين كوچك و محصوري است كه در داخل زمين اصلي يا در قطعه‌اي از زمين در خارج مزرعه اصلي تعبيه مي‌گردد. زميني كه براي خزانه انتخاب مي‌گردد بايد در اواخر پاييز به عمق 15 تا 20 سانتي‌متر شخم زده شود و در اواخر زمستان قبل از شروع فصل كشت روي آن مقداري كود دامي كاملاً پوسيده بريزند، سپس آنرا كاملاً با خاك مخلوط نمايند.

پس از اين عمل در خزانه آب ريخته و با ادوات كشاورزي از قبيل تيلر و يا گاوآهن‌هايي كه بوسيله حيواناتي مانند گاو كشيده مي‌شود. زمين را شخم مي‌زنند و سنگ و كلوخ‌هاي موجود در سطح زمين را جمع‌آوري يا خورد مي‌كنند.

سپس مقداري كود ازته (شكري) و مقداري كود فسفره (فسفات آمونيم) به زمين مي‌دهند، پس از انجام اين عمل بوسيله ماله يا وسايل ديگر كه كاملاً صاف است سطح زمين را هموار و يكنواخت مي‌نمايند، بعداً زمين را به عرض 5/2 تا 3 متر و به طول 5 تا 10 متر مرزبندي مي‌نمايند. بدين ترتيب خزانه برنج آماده براي كاشت بذر جوانه‌دار شده مي‌باشد. سه روز قبل از بذرپاسي مي‌توان خاك را با سموم بوتاكلر و يا بنتيوكارپ براي كنترل سوروف سمپاشي نمود.

در اين موقع بايد سطح خزانه حداقل 3 سانتي‌متر آب داشته باشد. ميزان مصرف اين سموم به مقدار 4 تا 6 سانتي‌متر مكعب سم در 10 متر مربع خزانه مي‌باشد.

يك روش ديگر كه براي تهيه خزانه انجام مي‌شود. لگدكوبي زمين پس از شخم است. اين بدان دليل است كه اولاً: زمين سفت شود تا ريشه گياه به عمق زياد خاك نفوذ نكند و كندن آن براي انتقال به زمين اصلي راحت‌تر باشد.